De kathedraal van de Heilige Patricius in Dublin is binnen veel ruimer dan de buitenzijde me toescheen. Er zijn veel bezoekers in dit als een woning aandoende binneninterieur. Elke muur of wand is benut voor een grafmonument of gedenkplaat. Het is onbegonnen werk om alle teksten en opschriften te willen lezen, laat staan het belang ervan te willen vatten.

Er valt spaarzaam zonlicht op de donkere vloeren en op de zuilen van het koorgestoelte. De kerk werd tot kathedraal verheven in de 13de eeuw. Op een metalen Guinness-ton lezen we "Organ Fund". Vanuit het zijkoor komen wij in een noord-oostelijke zijbeuk die toegang verleent tot het koorgedeelte. Er tegenover aan de zuidoostzijde kan men in het koorgedeelte binnenkijken met de middagzon.

Steen en hout zijn dominant. De vloeren en het meubilair uit de neogotische tijd doen merkwaardigerwijs veel vertrouwder aan dan de 13de-eeuwse vroeg-gotiek. In de zijbeuk kan men grafmonumenten in steen en koper van geestelijken en wereldlijken lezen (1200-1900). Hugenoten mochten vanaf 1666 de Mariakapel voor hun erediensten gebruiken.