Reisimpressies (3)
De Saint Patrick's
Cathedral De kathedraal van de Heilige Patricius in Dublin is binnen veel ruimer dan de buitenzijde me toescheen. Er zijn veel bezoekers in dit als een woning aandoende binneninterieur. Elke muur of wand is benut voor een grafmonument of gedenkplaat. Het is onbegonnen werk om alle teksten en opschriften te willen lezen, laat staan het belang ervan te willen vatten. Er valt spaarzaam zonlicht op de donkere vloeren en op de zuilen van het koorgestoelte. De kerk werd tot kathedraal verheven in de 13de eeuw. Op een metalen Guinness-ton lezen we "Organ Fund". Vanuit het zijkoor komen wij in een noord-oostelijke zijbeuk die toegang verleent tot het koorgedeelte. Er tegenover aan de zuidoostzijde kan men in het koorgedeelte binnenkijken met de middagzon. Steen en hout zijn dominant. De vloeren en het meubilair uit de neogotische tijd doen merkwaardigerwijs veel vertrouwder aan dan de 13de-eeuwse vroeg-gotiek. In de zijbeuk kan men grafmonumenten in steen en koper van geestelijken en wereldlijken lezen (1200-1900). Hugenoten mochten vanaf 1666 de Mariakapel voor hun erediensten gebruiken. Over Jonathan Swift, deken van deze kathedraal van 1713 tot 1745, kunnen we nog iets opsteken. Het eerste deel van het verzameld werk (London, 1757) bevat "A Tale of a Tub" uit 1704. |
Auteur van deze bijdrage: Marc Goetinck. Eindredactie:
Patrick Vanhoucke
© 1999-2000 Graduaat Bibliotheekwezen en Documentaire Informatiekunde Antwerpen
© 1999-2000 HTML-versie: Patrick Vanhoucke - Deze pagina maakt deel uit van een website
met frames
URL: http://bewoner.antwerpen.be/gbdi/dublin/
- Laatste wijziging van deze deelpagina: 01-06-2000